Міхал Ельскі (1831-1904) — беларускі скрыпач, кампазытар, музычны пісьменьнік.
Меў вялікі рэпэртуар. Аўтар каля 100 твораў, у тым ліку 2 канцэртаў, Санаты-фантазіі, фантазіі «Вясна», Бліскучай фантазіі на арыгінальныя тэмы, скрыпічных і фартэпіянных палянэзаў, мазурак, мініятураў (першыя творы — «Скрыпічныя мініятуры» — пабачылі сьвет у 1852 годзе ў Кіеве).
Як музычны публіцыст друкаваў у польскіх часопісах артыкулы і нарысы пра значных кампазытараў і музыкаў-выканаўцаў (тым ліку беларускіх Ю. Дашчынскага. К. Крыжаноўскага, К. Стравінскага і інш), пра розныя іншыя цікавыя постаці і факты з музычнай гісторыі Беларусі. Сярод іх — артыкулы «Некалькі ўспамінаў з музычнага мінулага Літвы», «З нагоды скрыпічнай мэтодыкі», «Параўнаньне Паганіні зь Ліпінскім і некалькі словаў пра скрыпічную музыку». У 1899 годзе ў Менску выйшла ягоная праца «Вывучэньне музыкі», у якой музыка разглядаецца як спэцыфічны мастацкі жанр.
Ва ўспамінах М. Ельскага багата цікавых фактаў пра разьвіцьцё музычнага мастацтва на Беларусі. Зьбіраў і запісваў беларускія народныя мэлёдыі, выконваў іх у сваіх творах. Аўтар працы «Народныя танцы Менскай губэрні» (рукапіс зьберагаецца ў Варшаўскім унівэрсытэце)[3].